Πριν από λίγο καιρό επικοινώνησε μαζί μου ένας συνάδελφος που έκανε για χρόνια βιβλιοκριτική, αλλά έχει γράψει και δικά του βιβλία. Ο Ξενοφών Μπρουντζάκης, ο οποίος έκανε ένα βήμα παραπέρα στον χώρο του βιβλίου. Εφτιαξε τον δικό του εκδοτικό οίκο και τα πρώτα έξι βιβλία είναι ήδη στα βιβλιοπωλεία. Το όνομα του νέου εκδοτικού οίκου «Ποικίλη Στοά», και αν κρίνει κανείς από τα πρώτα έξι δείγματα ο αναγνώστης μπορεί να βρει πολλά σ’ αυτήν τη Στοά. Πολλά κι αγαπημένα. Κλασικά κείμενα σε νέες μεταφράσεις και με μινιμαλιστής αισθητικής εξώφυλλα για τα οποία φρόντισε ο Δημήτρης Λύρας.
Το πρώτο από τα έξι είναι ένα πρώιμο κείμενο του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1925: «Σημειώσεις ενός νεαρού γιατρού». Εννέα διηγήματα περιλαμβάνει η συλλογή και η ολοκληρωμένη και πλήρης μορφή της κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά. Στο παράρτημα φιλοξενείται μια επιστολή προς την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ και μια τηλεφωνική συνομιλία του Μπουλγκάκωφ με τον Στάλιν. Ακολουθεί το «Λατρεμένε μου Καρλ…» της Τζένη φον Βεστφάλεν-Μαρξ, συζύγου του Κάρολου Μαρξ, σε εισαγωγή Ξ. Μπρουντζάκη, μετάφραση, ανθολόγηση και σημειώσεις της Γιούλης Τσίρου. Ο τόμος φιλοξενεί 54 επιστολές από την πληθωρική επιστολογραφία της Τζένης που ξεκινούν από το 1839 και φτάνουν μέχρι το 1869.
Το επόμενο τομίδιο υπογράφεται από τον Βίκτωρ Ουγκώ και έχει τίτλο «Υμνος στην Ενωμένη Ευρώπη – Εργα και λόγοι από την εξορία», σε μετάφραση και σημειώσεις της Αλεξάνδρας Μπρουντζάκη: «Θα ’ρθει μια μέρα που εσύ Γαλλία, εσύ Ρωσία, εσύ Ιταλία, εσύ Αγγλία, εσύ Γερμανία, εσείς έθνη της ηπείρου, δίχως να χάσετε τις ιδιαιτερότητες και το μεγαλείο σας, θα ενωθείτε και θα δημιουργήσετε την ευρωπαϊκή αδελφοσύνη…», έλεγε στο Συνέδριο για την Ειρήνη, στις 21 Αυγούστου 1849.
Από τη Γαλλία η «Ποικίλη Στοά» ταξιδεύει στη Γερμανία με το κείμενο του Γκαίτε «Ενας άνδρας πενήντα ετών» σε μετάφραση Σμαράγδας Αλεξάνδρου. Ο Γκαίτε άρχισε να γράφει το κείμενο αυτό το 1807, λίγο προτού κλείσει τα πενήντα. Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά δέκα χρόνια αργότερα σε συντομευμένη μορφή και επανεκδόθηκε το 1821. Θέμα της νουβέλας, η συναισθηματικά πολυτάραχη και βιωματικά σύνθετη εμπειρία του αρχόμενου γήρατος, σε μια εποχή που η ηλικία των 50 θεωρούνταν ως η αρχή των γηρατειών.
Το πέμπτο βιβλίο είναι η νουβέλα του Τόμας ντε Κουίνσι και έχει τίτλο «Ο εκδικητής» (μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής). Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1838 στο Blackwood’s Magazine. Ο ντε Κουίνσι εξιστορεί μια σειρά από βίαιες και μυστηριώδεις πράξεις τελετουργικής εκδικήσεως, εμμένοντας ιδίως στα κίνητρα του δράστη και το κοινωνικό τους υπόβαθρο.
Το τελευταίο βιβλίο της σειράς είναι η νουβέλα, επίσης, του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ «Το πλουσιόπαιδο», (μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής). Πρωτογράφτηκε το 1924 στο Κάπρι της Ιταλίας και ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά στο Παρίσι. Με το κείμενο αυτό καταδύεται στον κόσμο της αστικής αριστοκρατίας της Νέας Υόρκης του Μεσοπολέμου, των βιοτικών της συνηθειών, των πεποιθήσεων και των εμμονών της. Τα πρώτα έξι δείγματα του νέου εκδοτικού οίκου προμηνύουν μια πολύ καλή συνέχεια. Την περιμένουμε. Μέχρι τότε, ας είναι καλοτάξιδα τα έξι πρώτα.
